Ctrl + click for music

Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν ήταν αδίκημα να καταστρέφεις

φωτογραφίες, θα με είχαν εκτελέσει.

Έτσι λοιπόν, στο τέλος του 2011, φρόντισα να καταστρέψω το

πιο έντονο χρώμα της χρονιάς...

Γνωριστήκαμε σε στημένο ραντεβού. Λίγο πριν τα τριάντα, ψηλή, ευρύστερνη, με

oversize γοφούς, είχε τον αέρα της μεγαλούπολης του design.

Ντυμένη σχεδόν κοριτσίστικα και αρκετά σπορ, με εγκλώβισε στους ελάχιστους

ροζ τόνους που της είχαν απομείνει...

Με τον Γρηγόρη γνωρίστηκαν στο Milano το 1983.

Την ξεχώρισε εύκολα ανάμεσα στις συντηρητικές αδερφές της.

Πολλές σταθερές ανατράπηκαν την δεκαετία του '80.

Όταν είσαι μικρός μοιάζει μοναδικά ενδιαφέρον να πατάς τους

κανόνες, πως θα τους θυμάσαι άλλωστε;

Ένα από τα ελάχιστα Giro d' Italia που κυκλοφόρισαν βαμμένα ροζ πέρλα

στο νούμερο 60 ήταν πλέον επί ελληνικού εδάφους.

Για περισσότερο από 10 χρόνια έβγαινε με το Γρηγόρη, ολοκληρώνοντας

ανάμεσα σε άλλα 2 φορές το γύρο Ελλάδας.

Ο Γρηγόρης παρασύρθηκε από την καθημερινότητα και η σχέση τους τελμάτωσε.

Εκείνη έμεινε στο σπίτι που γνωρίστηκαν. Αδιάφορη για όλους,

περίμενε το φίλο της να επιστρέψει στο μπαλκόνι τους.

Εκεί που επέστρεφαν πάντα, πότε κουρασμένοι, πότε κτυπημένοι,

γελώντας με όσα συνέβαιναν γύρω.

Πέρασαν χειμώνες βασανιστικοί και καλοκαίρια δύσκολα και για τους δύο.

Δεν την είχε ξεχάσει, της είχε εμπιστευτεί τα χρόνια των ηρωισμών και των ονείρων.

Κανείς τους δεν ήταν πλέον παιδί και οι επαναστάσεις τους είναι πια κτήμα των

περισσότερων. Δίχως να το σκεφτεί πολύ, ο Γρηγόρης αποφάσισε

το νέο φόρεμα που θα της χάριζε.

Ένα φόρεμα που αναδείκνυε το γυμνασμένο της κορμί, όπλο απέναντι στους αδαείς

που θα την ποθήσουν, με ελάχιστα κοσμήματα όπως αρμόζει σε κάποια που

γνωρίζει την υπεροχή της...

Πολλές φορές, όταν αγγίζουμε ένα παλαιό αντικείμενο, μας προκαλεί να φανταστούμε

ψήγματα από όσα έχουν διαδραματιστεί στο παρελθόν με την συμμετοχή του.

Έτσι ένιωσα όταν βρέθηκα για πρώτη φορά να παρατηρώ, γεμάτος δέος

αυτό το Personal του Gianni MOTTA.

Εξαιρετικά ιδιαίτερο, έχοντας και τους τρεις σωλήνες του εμπρός τριγώνου του

διαμορφωμένους με αιχμές, κέρδισε το ενδιαφέρον όλων μας.

Εμφανισιακά σε πολύ άσχημη κατάσταση, με τα μέτρα του να μαρτυρούν ότι είχε

συντροφεύσει αρκετούς αναβάτες σε διαδρομές που μόνο το ίδιο θα μπορούσε να

γνωρίζει, στεκόταν αγέρωχο στο σαλόνι του Σπύρου κοιτώντας μας σαρκαστικά όπως

θα μας κοιτούσε ένας έμπειρος αθλητής της ηλικίας του, καμαρώνοντας τις παλιές του

πληγές και τα σημάδια με τα οποία ο χρόνος τον είχε βραβεύσει.

Δεν είναι το πρώτο ποδήλατο που "μου ζήτησε" να γυρίσω πίσω στην διαδικασία

κατασκευής του, σαν να μου το έδινε ο μηχανικός του, μόλις είχε ολοκληρώσει

το πρώτο στάδιο κατασκευής του.

Είναι όμως το πρώτο που το απαίτησε, κοιτώντας με στα μάτια, έτοιμο

να με επιπλήξει αν τολμούσα να αναρωτηθώ για την αρτιότητα του.

Τουλάχιστον τρεις ειδικευμένοι μηχανικοί εργάστηκαν γι' αυτό,

δημιουργώντας εργαλεία που θα επέτρεπαν την επαναφορά του

στην αρχική του κατάσταση.

Ο "βαθύς" Gianni MOTTA, το είχε προικίσει με τόση ποιότητα και προσοχή που

στην ουσία όριζε και επέβλεπε τις εργασίες, μιας και δεν μπορούσα να "κρύψω" ή

να "ξεπεράσω" οποιαδήποτε λεπτομέρεια του.

Ήμουν υποχρεωμένος να διατηρήσω το "αλάνθαστο" σε κάθε βήμα

της ανακατασκευής αν ήθελα να λειτουργεί και να αξίζει

το κόστος και τους κόπους το τελικό αποτέλεσμα.

Έχοντας το επαρκέστατο σχέδιο βαφής του μπαμπά του να εφαρμόζεται στη δύσκολη

επιφάνεια των σωλήνων του, σκεφτόμουν τους λόγους για τους οποίους σχεδιάστηκε έτσι, καταλήγοντας

ότι η πρωτοπορία που είχε κατά νου ο Gianni MOTTA τον έκανε

να θέλει να κρύψει τις λεπτομέρειες των σωλήνων που επέλεξε για να πετύχει

τις επιδόσεις αυτού του ποδηλάτου.

"Διαβάζοντάς" το, περνάς από τη νύχτα στην ημέρα, από την αυστηρότητα στο παιχνίδι.

Μια εντύπωση που σου αφήνουν οι μεγάλοι σχεδιαστές κομικ που δημιούργησαν

σουπερ ήρωες στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.

Πρακτικά δημιούργησε και την ανάγκη να χρησιμοποιηθούν δύο σετ αυτοκόλλητα, κάτι

που ήταν πιθανά εύκολο στο ατελιέ του Gianni αλλά κόστισε αρκετά για ένα

μόνο ποδήλατο 25 χρόνια μετά.

Την επιμέλεια των περιφερειακών και το τελικό στήσιμο του ποδηλάτου, την ανέλαβε ο Γιώργος.

Γνωρίζοντας το πάθος του και την εμμονή του στην λεπτομέρεια ήμουν ήσυχος και ασφαλής για το τελικό αποτέλεσμα.

Ψάχνοντας όλο τον πλανήτη, κατάφερε να ολοκληρώσει την shimano Dura Ace 7700, να

στήσει ένα υπέροχο ζευγάρι τροχών συνδυάζοντας τα στεφάνια SUP της Mavic

κεραμικής βαφής με τα καταπληκτικά κέντρα shimano 600.

Χειροποίητος Selcof λαιμός σέλας, 3ttt EVOL λαιμός τιμονιού και το 3ttt competizione

Merckx, διατηρούν χαμηλά το βάρος και συνδράμουν στην ακαμψία του συνόλου.

Ο Σπύρος έχει ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα, κάτι που γεμίζει χαρά όχι μόνο εμάς που

αφιερώσαμε χρόνο και πολύ προσπάθεια αλλά και τον Διονύση με την Βίκυ

που τσεκάρουν το ύψος τους ενώ υπόσχονται στον μπαμπά τους ακόμα

και έξοδο από την κρίση για μια βόλτα.

Πρίν λίγους μήνες ο Ιάσονας αποφάσισε να στήσει ένα ποδήλατο επιδόσεων

για προπόνηση και αγώνες.

Το FMo15 του άρεσε σαν σύνολο τεχνολογίας - σχεδιασμού και

μπήκε στην διαδικασία να το παραγγείλει.

Δεν γνωρίζαμε την συμπεριφορά του, μόνο σχόλια φίλων για την ενοχλητική

ακαμψία των συγγενικών μοντέλων της CUBE.

Αυτή η πληροφορία ήταν που κρατούσε τον ενθουσιασμό του Ιάσονα στα ύψη!

Νομίζω ότι ακόμα και τώρα που μοιράζονται τετραψήφια χιλιόμετρα

δεν έχει χάσει τον ενθουσιασμό του με αυτό το χαρακτηριστικό.

Χωρίς έντονες αιχμές είχα την δυνατότητα να περνώ απο το ένα επίπεδο στο

άλλο με πολύ μικρή απώλεια στις φόρμες.

Λευκό, μαύρο, ασημί και μπλέ ήταν πλέον στη θέση τους

μετά απο μια μαραθώνια βαφή που μας βοήθησε να βρούμε μέσα μας

τον γαλήνιο εαυτό μας και να μην εκφράσουμε βία προς το περιβάλλον

μας λόγω των απίστευτων ωρών, πισογυρισμάτων και λοιπών

εκνευριστικών που συνέβησαν.

Παράλληλα ο Ιάσονας έβρισκε περιφερειακά που κάλυπταν τις ανάγκες του

απο την Record 11S και την Chorus 11S.

Με την υπερπροσπάθεια που έκανε, στήθηκε ένα ποδήλατο δρόμου πολύ αποδοτικό

αρκετά οικονομικό για το επίπεδό του και σίγουρα μοναδικό μιας και

ακόμα και αν ήθελα θα ήταν αρκετά δύσκολο να φτιάξω ένα ίδιο.

Απο τα πρώτα carbon frameset που εμφανίστηκαν χωρίς επωνυμία, ήταν το FMoo1.

Κινούμενο ανάμεσα στα κορυφαία μοντέλα του Eddy Merckx και της Pinarello,

το FM001 έγινε ο κυματοθραύστης κριτικών και σχολίων άλλοτε απο

φόβο για το μερίδιο της αγοράς που θα μπορούσαν να καταλάβουν τα

"made in china" carbon πλαίσια και άλλοτε απο ενθουσιασμένους χρήστες που

σε αυτό βρήκαν ένα πρακτικό και οικονομικό carbon frameset.

Προσωπικά δεν μου άρεσε. Έχει πολλές καμπύλες και επίπεδα που μου έδιναν μια baroque αίσθηση που σε συνδιασμό με την ολικά carbon εμφάνιση με έκανε να βαριέμαι.

Βρέθηκε σε πολύ καλή τιμή και στο σωστό μέγεθος για τον Θέμη που του άρεσε και ήθελε να το σχεδιάσω αναδεικνύωντας το.

Στην αρχή τα έβαλα με την τύχη μου, θεωρώντας πως ότι και αν εφάρμοζα πάντα θα θύμιζε αντίγραφο Pinarello.

Tα στοιχεία που είχα για τον Θέμη ήταν το πάθος του για επίσημους ερασιτεχνικούς αγώνες αυτοκινήτων, στους οποίους τα πάει πολύ καλά και την αγάπη του για την αστρονομία.

Νομίζω ότι είναι εύκολο να αντιληφθεί καθένας μας ότι είχα μπλέξει. Για τα καλά.

Ξεκίνησα προσπαθώντας να "σπάσω" τις αναγνωρίσιμες γραμμές των μεγάλων εργοστασίων, θεωρώντας ότι είχα και μια καλή ευκαιρία

να δοκιμάσω το νέο μου ματ βερνίκι.

Η αναφορά στον χαρακτήρα και το χρώμα της Porsche GT3S απο τον Θέμη

βοήθησε αρκετά στην συνολική εμφάνιση του ποδήλατου αλλα και ταίριαξε με

την ακαριαία συμπεριφορά του όπως είδαμε όταν ολοκληρώθηκε.

Κόστισε πολλές ώρες μέχρι να καταλήξω στο προσχέδιο που θα εφάρμοζα

και μόνο τότε πήρα λίγο τα θάρρος, μιας και πλέον

ήταν ένα ποδήλατο που συμπαθούσα!

Η εκτέλεση του σχεδίου αποδείχθηκε το ίδιο επίπονη όπως και ο σχεδιασμός,

λόγο των επιπέδων και των καμπυλών που είχα αποφασίσει να κρύψω ή να αναιρέσω.

Η χρήση του ματ βερνικιού στα σημεία που φαίνεται το 3Κ carbon με ικανοποίησε αλλα

με κούρασε πολύ μιας και κάθε βήμα της εφαρμογής απαιτούσε πολύ

προσεκτικό "μασκάρισμα" μέχρι και το τελευταίο επίπεδο από γυαλιστερό

βερνίκι που χρησιμοποίησα στις επιφάνειες που έχουν χρώμα.

Το συνολικό αποτέλεσμα μας εξέπληξε ευχάριστα

ανταμείβοντας μας για την εργασία και το λογικό για το επίπεδο του κόστος.

Ο Θέμης πλέον έχει έναν ευγενή, καλοπροαίρετο και μοναδικό φίλο, αντίστοιχο

με τον ίδιο, που πραγματικά είναι ένας απολαυστικός χαρακτήρας που

με κάνει να ζηλεύω τους ανθρώπους που τον συναναστρέφονται.

Πόσο τυχερός μπορεί να αισθανθεί κάποιος που αναζητά ένα καθημερινό ποδήλατο, την ώρα που βρίσκει ένα ποδήλατο 30 ετών;..

Εκτιμώντας την αίσθηση του χειροποίητου σπορ ποδήλατου και επιδιώκοντας ένα ασφαλές καθημερινό ποδήλατο, ο Αργύρης κλήθηκε να ρισκάρει χρόνο και χρήμα σε ένα ποδήλατο που φαινομενικά θα απέτρεπε και τον πιό ενθουσιώδη φίλο του κλασικού.

Ξεκινώντας την εκτίμηση απο το εσωτερικό του σκελετού, είδαμε ότι ο χρόνος ήταν αρκετά ευγενικός με το συγκεκριμένο ποδήλατο, δίνοντας μας ελπίδες να συνεχίσουμε.

Το επόμενο βήμα ήταν να ελεγχθεί η γεωμετρία του, να διορθωθεί και να

αλλάξει ελάχιστα έτσι ώστε να μπορεί

να δεχθεί σύγχρονα περιφερειακά που

θα προσφέρουν ασφάλεια, λειτυργικότητα και

θα προσθέσουν σπορ χαρακτηριστικά σε αυτό.

Όταν πλέον ήταν ξεκάθαρο πως είχαμε ένα άρτιο και λειτουργικό frameset σαν βάση, ξεκίνησε η αναζήτηση του δημιουργού του.

Χρειάστηκε πολύ καιρός για να αναγνωριστεί και να επαληθευτεί

η καταγωγή του.

Πλέον μπορούσαμε να έχουμε αναφορές και κανόνες έτσι ώστε να διατηρηθεί το ύφος της εποχής του.

Καθαρίστηκε με προσοχή και προστατεύθηκε με σύγχρονες μεταλουργικές μεθόδους ενώ παράλληλα αυξήσαμε τα χαρακτηριστικά του στην προσπάθειά μας να αναιρέσουμε το πιθανό γέρασμα του μετάλου.

Ξεκινώντας την διαδικασία σχεδιασμού του, ήταν δύσκολο να φανταστούμε το χρόνο που θα κόστιζε η επιλογή χρωμάτων που θα ακολουθούσε τους κανόνες της εποχής του ενώ παράλληλα θα επέτρεπε να γίνει μέσο έκφρασης του νέου του αναβάτη.

Ένα χρόνο μετά την ανακάλυψη του το υπέροχο Romani, απο τα λίγα που κυκλοφόρησαν με την επωνυμία του δημιουργού τους, ήταν πλέον έτοιμο να δεθεί σύμφωνα με τις επιλογές του Αργύρη και να ξεδιπλώσει τον υπέροχο χαρακτήρα του.

Η πρώτη επαφή που είχαμε με το ολοκληρωμένο ποδήλατο, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και οι συγκρίσεις που κάναμε με καινούρια ποδήλατα αυτής της σχολής μας επέτρεψε να το κοστολογίσουμε χρησιμοποιόντας τριψήφια νούμερα και ψάχνοντας αφορμές να το καβαλήσουμε άλλη μια φορά...

Προσωπικά χάρηκα πολύ γιατί η χρήση του συγκεκριμένου χρώματος βάσης

μπορούσε να καταστρέψει πολύ εύκολα το σύνολο, επιβάλοντας μου να φτάσω

στα άκρα για να διατηρηθεί η ισορροπία της εμφάνισης του.

Απολαμβάνω ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση όμως βλέποντας τον ενθουσιασμό του Αργύρη, πόσο πολύ του ταίριαξε το σύνολο που δημιουργήθηκε και πόσο τον

προκαλεί να είναι συνέχεια πάνω στη σέλλα.

Φαινομενικά απλή σαν βαφή, στα πρότυπα του εργοστασίου όμως που επιτρέπουν ελάχιστες διορθώσεις, με μικρές επισκευές μηχανουργικού χαρακτήρα, φτάσαμε στο 98% της αρχικής του κατάστασης, υπολογίζοντας ότι δεν αφαιρέθηκαν το σήμα και τα "κέρματα" του GIOS στο πιρούνι.

Ο φίλος Λεωνίδας το περιμένει να ωριμάσει για να του προσθέσει τα γνήσια αυτοκόλητα και να ξεκινήσει το μοντάρισμα των περιφερειακών του.

Την πρώτη φορά που είδα αυτό το

υπέροχο Rossin σκέφτηκα αν αξίζει

τον κόπο να αναπαλαιωθεί...

Το ποδήλατο-σύντροφος του Σωτήρη για πολλά χιλιόμετρα με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδoς, περίμενε υπομονετικά, ξεχασμένο σε κάποια αποθήκη του μαγικού

νησιού των Φαιάκων.

Ο θαλασσινός αέρας και η υγρασία κατάφεραν να το σημαδέψουν αρκετά, αφαιρώντας συχνά δέκατα του χιλιοστού απο τις όμορφες μούφες του.

Φτάνοντας στην ολοκλήρωση και έχοντας περάσει πολύ όμορφες και πολύ δύσκολες στιγμές κατα την διαδικασία, αποφάσισα ότι θα ξεπέρναγα για μιά ακόμη φορά τον χρόνο παράδοσης με σκοπό να "ωριμάσει" σε ελεγχόμενο περιβάλλον και να μπορώ να ξαναεπέμβω αν έπρεπε.

Οι εβδομάδες πέρασαν και η ωρίμανση πήγε καλά!

28 χρόνια μετά, ο νεαρός Παύλος, γιός του Σωτήρη, θα έχει την δυνατότητα να πάρει μια γεύση απο την τεχνολογία και την αισθητική που συντρόφευσαν τον μπαμπά του σε νεαρή ηλικία και αν δείξει τον απαραίτητο σεβασμό, να έχει ένα απολαυστικά λειτουργικό κειμήλιο απο μια ρομαντική εποχή που πολύ δύσκολα θα επιστρέψει...

Kάποια κορίτσια είναι μεγαλύτερα, κάποιες

μαμάδες είναι μεγάλες... κάποιες απλά διαφορετικές.

Μια μαμά - κορίτσι λοιπόν έβαλε τις προδιαγραφές

γι' αυτό το ποδήλατο πόλης.

Ξεκίνησε απο την γενική του έκφραση μιλώντας για ένα μαύρο και μόνον, ποδήλατο πόλης. Η κουβέντα έφτασε μέχρι αγαπημένους σχεδιαστές και

μουσικές προτιμήσεις.

Κατασκευασμένο απο το Μιχάλη Κάσπαρη με σωλήνες Columbus

AELLE, το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα αξιόλογο σχέδιο βαφής και προσεκτικό στήσιμο.

Στην αρχή τρόμαξα, σκέφτηκα πως θα ήταν δύσκολο να χρησιμοποιήσω το πίσω φρένο στα δεξιά του τιμονιού.

την ολοκλήρωση του ποδήλατου, οι ντίζες με στόχο την απροβλημάτιστη λειτουργία των χειριστηρίων, δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο σύνολο σαν ελεύθερη πινελιά στο μπροστινό μέρος του ποδήλατου.

Το πίσω τμήμα του φρένου

μοιάζει νασυνοδεύει την

Τι ποιό όμορφο απο την ενδυνάμωση του χαρακτήρα ενός ποδήλατου

και την αναζωογώνησή του.

Πρίν μερικούς μήνες ο Νίκος μας ανακοίνωσε ότι θέλει να μπεί

στον κόσμο της ποδηλασίας δρόμου.

Οι ανάγκη του για ένα ποδήλατο περισσότερο απολαυστικό και λιγότερο επιδόσεων

οδήγησε στην επιλογή του πολύ καλού Giant Peloton 7000 του 1999.

Θέλοντας να έχει όσο το δυνατόν περισσότερο Ιαπωνικά στοιχεία που

απολαμβάνει σαν παιδεία στην καθημερινότητα του, επανασχεδίασα το ποδήλατο

προσπαθώντας να χαρακτηριστεί απο την απλότητα, το ύφος αλλά και

λεπτομέρειες απο στοιχεία της Ιαπωνίας που έχουν ενθουσιάσει τον αναβάτη του.

Στην δοκιμή που έγινε πρίν την εφαρμογή της βαφής, το ποδήλατο μας έδειξε

ξεκάθαρα έναν απολαυστικό σπορ χαρακτήρα.

Αρκετά γρήγορο σαν ανταπόκριση και με την ικανότητα του

να αποσβαίνει έντονα το θόρυβο του δρόμου,

δίνει την εντύπωση ενός ποδήλατου εξαιρετικά προσεγμένου

σαν το Gios Stilo ή σαν το Zullo Tonica.

Το βασικότερο περιφερειακό που αναβαθμίσαμε ήταν οι τροχοί.

Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του ποδήλατου, επιλέχθηκαν σκληροί τροχοί

Shimano R550 για να ενδυναμώσουν τα σπορ χαρακτηριστικά του συνόλου.

Tα ελαστικά Rubino της Vittoria επιλέχθηκαν λόγο της καλής τους

συμπεριφοράς σε όλες τις συνθήκες.

Ο compact δισκοβραχίωνας της FSA κρίθηκε απαραίτητος για δύο λόγους:

αφενός για να μειώσουμε τη λογική στρέβλωση που έχει κάθε CrMo πλαίσιο

επιλέγοντας να χρησιμοποιούνται λιγότερα watt και αφετέρου για να δώσει

άνεση σε όλα τα τερεν και να διευρύνει την χρήση του ποδήλατου.

Λεπτομέρειες όπως οι χαρακτήρες του Dragon Ball και το παραδοσιακό Ιαπωνικό

δέρμα δράκου στα σκούρα μπλέ του ποδήλατου, χρησιμοποιήθηκαν κάνοντας μοναδικό

το σχέδιο βαφής και προσδίδοντας ποιότητα που

έλειπε απο αυτό το πολύ καλό ποδήλατο παραγωγής.

Το σκούρο μπλέ τμήμα καταλήγει στην "ουρά του δράκου" δημιουργώντας ένα

ενδιαφέρον διακοσμητικό στοιχείο στον κάθετο σωλήνα.

Επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί Ιαπωνικά ιδεογράματα επιθέτων στα λευκά κυρίως σημεία

του ποδήλατου δίνοντας έναν τόνο μυστικισμού στον χαρακτήρα του.

Η άνετη Ponza της San Marco μοιάζει ιδανικά φτιαγμένη για αυτό το ποδήλατο

υποστηρίζοντας τόσο την καθημερινή του χρήση όσο και την σπορ διάθεση του.

Κλασική γεωμετρία και υλικά με σύγχρονη διάθεση, απολαυστικός συνδιασμός.

Η ταινία τιμονιού της Fisi:k σε συνδιασμό με τις μαύρες λεβιεδομανέτες Shimano SORA

δημιουργούν μια ελαφριά, πιό "fixed" αίσθηση στην εικόνα του ποδήλατου.