Παρασκευή 18 Απριλίου 2014
Faggin campione del mondo, Cromovelato
Πάντα μου άρεσε σαν βαφή το cromovelato.
Γνώρισα την τεχνική μέσα από την Wilier και το υπέροχο tabac που είχε.
Απαιτητική και επικίνδυνη σαν τεχνική, με είχε συνηθίσει να ακολουθείται από
παράπονα και αναθεματισμούς όσον αφορά την αντοχή της...
Ο Χρήστος ήρθε φουριόζος και αποφασισμένος για το σχεδόν καινούριο του Faggin.
Να το κάνουμε cromovelato! μου πρότεινε...
ε, ρε και να 'ξερες σκέφτηκα. Οπωσδήποτε ήταν μια καλή ευκαιρία
να εφαρμόσω μερικές ιδέες που είχα αλλά αυτό που με απασχολούσε ήταν άλλο.
Η αντοχή. Είναι θεμιτό να μελετήσει κάποιος μια ωραία τεχνική
στην προσπάθεια του να την αναπαράγει. Όταν όμως αυτή η τεχνική προσφέρει ένα υπερβολικά
ευαίσθητο αποτέλεσμα ποια η ευθύνη του μελετητή;
Ξεκίνησα με τα κατάλληλα χημικά που θα μου επέτρεπαν
να αναπαράγω το εφέ όπως αυτό εφαρμόστηκε από τους Ιταλούς.
Να προσπαθείς να δώσεις συγκεκριμένο τόνο σε έναν καμβά σαν καθρέπτη
δεν είναι εύκολο, να προσπαθείς να δημιουργήσεις αόρατα επίπεδα πρόσφυσης
ανάμεσα σε διαφανή, ασταθή υγρά που είναι εύφλεκτα το κάνει ενδιαφέρον για ανθρώπους
που δέχονται την λογική ως πιθανότητα...
Εξακολουθούσε να με απασχολεί η αντοχή του τελικού αποτελέσματος.
Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι θα αφιερώσω τόσο κόπο και χρόνο χωρίς
να έχω την δομή που θα διασφάλιζε ένα λογικό επίπεδο αντοχής...
Μετά από αρκετά πειράματα πάνω σε διαφορετικούς τύπους επιμετάλλωσης και χρησιμοποιώντας
μια πληθώρα χημικών και τεχνικών που εφαρμόζονται στην βιομηχανία, πέτυχα την αντοχή
που έχουν πλήρεις βαφές με υπόστρωμα και διαμόρφωση επιφάνειας.
Η σύγχρονη χημεία μου έδωσε την δυνατότητα να προσθέσω στον κορεσμό
των τόνων που αποδίδει ανάλογα το φως που δέχεται, δημιουργώντας εκπληκτική απόδοση
του γαλάζιου που χαρακτήρισε τα ποδήλατα της Faggin.
Τετάρτη 2 Απριλίου 2014
BATTAGLIN Pista
[Ctrl+click] for music
Μας γνώρισε ο Κωστής ένα ήσυχο μεσημέρι...
Απο μακριά φαινόταν λίγο σαν χαζή που προσπαθούσε να είναι στη μόδα.
Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, έχει παραγίνει με αυτή την μόδα σκέφτηκα
και συνέχισα τον καφέ μου.
Ο Κωστής δεν είναι ο άνθρωπος που ησυχάζει εύκολα... σήκω να σε συστήσω! μου λέει...
Και εκείνη την στιγμή που της είχε γυρισμένη την πλάτη, βλέπω να μου κλείνει το μάτι!
Ωραία... μπλέξαμε, σκέφτηκα... 
Φορούσε την ποιο άτσαλη εμφάνιση σπόνσορα που είχα δει.
Καλή εταιρεία, δεν λέω, δεν ήταν όμως αυτό που περιέγραφε, ήταν σίγουρο.
Ρώτησα, σχεδόν απαιτώντας, τον Κωστή αν μπορούσα να κοιτάξω μέσα απο τα
ρούχα της... μην παρεξηγηθώ, όταν έχεις να κάνεις με επαγγελματίες αθλητές, το
κορμί μετρά πολύ περισσότερο σαν υπόβαθρο απόδοσης παρά
σαν σκεύος ηδονής...
Ο Κωστής με κοίταξε αυστηρά συμφωνώντας με μισή καρδιά. Όχι ότι θα άλλαζε
κάτι, τα χέρια μου ήταν ήδη στο μπούστο της ψάχνοντας το άνοιγμα στην άτσαλη φορεσιά της.
Δεν άργησα να βρω το πρώτο οικογενειακό σημάδι της. Γύρισα στον Κωστή προσπαθώντας να του
εξηγήσω ότι αυτή η φαινομενικά χαζή ήταν μιας από τις καλύτερες οικογένειες
αθλητών, με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό της.
Νομίζω τότε ήταν η πρώτη φορά που είδα το χαμόγελο της.
Κάτι άρχισε να αλλάζει μέσα μου και μάλλον καρφώθηκα.
Όταν μετά από καιρό, την βοηθούσα να φορέσει τα οικογενειακά
της χρώματα, μου έκοψε την ανάσα. Χωρίς υπερβολή, δεν είχα συμπαθήσει ποτέ ιδιαίτερα
την συγκεκριμένη οικογένεια, τώρα όμως με είχε κυριέψει, δεν μπορούσα να πάρω
τα μάτια μου από πάνω της...
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
Dress for a tough girl...
Κάθε ποδηλάτης δένεται διαφορετικά με το ποδήλατο του.
Συνήθως ανάλογα τον καιρό που πέρασαν μαζί, τις επιτυχίες, τις δυσκολίες...
Σίγουρα η απόλαυση που του πρόσφερε και η αντοχή που έδειξε
στις δύσκολες στιγμές δυναμώνουν την φιλία τους.
Είναι εύκολο να δεις το πάθος των περισσότερων στο βλέμμα τους.
Σου μιλάνε για αυτό σαν την καλή τους φίλη, αυτήν που πάντα πίστευε και υποστήριζε
κάθε απίστευτο στόχο που έβαλαν, αυτή που τους περίμενε κρυμμένη και έτοιμη
να τους φτιάξει την διάθεση κάθε ώρα της ημέρας χωρίς ποτέ να παραπονεθεί...
Η συγκεκριμένη ήρθε ντυμένη άτσαλα χωρίς κοσμήματα ή διακριτικά
όπως κάθε αθλήτρια που ξύπνησε νωρίς και ξεκινά νωχελικά τη μέρα της.
Είμαστε από το '91 μαζί μου είπε ο Κανέλλος.
Θα πίστευε κανείς ότι 23 χρόνια μετά δεν θα είχε πλέον την αντοχή
να κάνουν παρέα και στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν άρτια, κρυμμένη κάπου,
να περιμένει μήπως βγει μια ήσυχη νοσταλγική βόλτα μια - δυο φορές το χρόνο...
Δεν είχε κάτι τέτοιο υπόψιν του ο αναβάτης της όμως.
Αναγνωρίζοντας την αξία της και θέλοντας να την εντάξει αξιοπρεπώς στην καθημερινότητα
του, είχε συγκεντρώσει νέα περιφερειακά που θα διπλασίαζαν τις επιδόσεις της
και θα της πρόσφεραν την λειτουργικότητα που έχουν οι πιτσιρίκες γύρω της.
Ο Κανέλλος ήρθε διαβασμένος. Γνωρίζοντας τα χρώματα που του αρέσουν
και την διάθεση που ήθελε να της δώσει όρισε το δρόμο που θα ακολουθούσαμε.
Ελέγχθηκε προσεκτικά, διορθώθηκε και εκσυγχρονίστηκε η γεωμετρία της
για να ακολουθήσει το καθάρισμα και η επαναφορά της
στα δεδομένα που είχε όταν γνωρίστηκαν.
Ντύθηκε χωρίς παράπονα παρά τις δεκάδες πρόβες και αλλαγές που έγιναν
σε ώρες απαγορευτικές ακόμα και για τα ποιο έμπειρα μοντέλα.
Μια από τις αγαπημένες κόρες του Mario Rossin, το Professional ήταν πλέον έτοιμη ξανά,
ολοζώντανη και λαμπερή έφυγε χαρούμενη με έναν από τους θρύλους της ελληνικής ποδηλασίας
για να ολοκληρωθεί στα χέρια του Γιώργου Λεβαντή.
Ολοκληρωμένη με τις καλύτερες προδιαγραφές, φωτογραφήθηκε στα πεταχτά
όπως κάθε διάσημη, γεμίζοντας τον Κανέλλο χαρά και υποσχέσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)