Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012
Casati Gold Line S, Columbus SL
Η χαρά που κάνω όταν αγγίζω το έργο ενός άλλου Γιάννη αγγίζει τα όρια της
χαζομάρας.
Δεν ξέρω γιατί...
Σαν να έχουμε συννενοηθεί να προσφέρουμε στον κόσμο...
Έτσι και με αυτή την υπέροχη κόρη του senior Gianni...
Bρέθηκε άσχημα κτυπημένη
και σε άθλια κατάσταση.
Ένα ποδήλατο που η λογική θα έλεγε "ας το αφήσω καλύτερα" .
Δεν είχαν υπολογίσει όμως
το πάθος και την εκτίμηση
για την άρτια μηχανουργία
που αφήνουμε να μας
καθορίζει συχνά την πορεία...
Η επιλογή του νέου της φίλου
ήταν μόνο όσον αφορά το χρώμα.
Πορτοκαλί είχε χρησιμοποιήσει και ο δημιουργός της σε πολύ κοντινούς τόνους
και έτσι ξεκίνησε η καθολική αναδόμηση της.
Με νέα επιμετάλλωση που μου κόστισε μερικά χιλιοστά από το δείκτη μου και πολύ προσοχή μιας και μαέστρος την έχει στολίσει με πολύ δύσκολα χαράγματα, είναι έτοιμη να
βάλει ξανά τα αθλητικά της
και να ξεχηθεί στους δρόμους.
Επίσης κρατά και το ρεκόρ του blog όσον αφορά το πλήθος χρωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν...
7 διαφορετικές πέρλες βρίσκονται επάνω της ικανές να αφήσουν άναυδο
τον παρατηρητή.
ciao bella!
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012
Rossin Performance Team Festina-Lotus '93, paint restoration
Κάθε άνθρωπος έχει τις ευαισθησίες του...
Ενέργειες πιστεύω είναι η καλύτερη λέξη, που τον συγκινούν, τον γεμίζουν δύναμη και του φτιάχνουν την διάθεση.
Είναι δύσκολο να μεταφέρεις στους γύρω σου
τους λόγους για τους οποίους αφιερώνεσαι, παθιάζεσαι, στερείσαι και ρισκάρεις στην προσπάθειά σου να έρθεις πιο κοντά σε όσα έχουν βρει το μονοπάτι για την καρδιά σου...
Ο Γιώργος μου γνώρισε σε βάθος την οικογένεια των Rossin. Θεωρούσα ότι είναι
απλά άλλο ένα κομμάτι που οι γείτονες μας πρόσφεραν στον υπόλοιπο κόσμο ανάμεσα στα χιλιάδες πράγματα που έχουν δημιουργήσει κάνοντας μας χαρούμενους και προκαλώντας μας ευγενικά να απαντήσουμε ή απλά να συμμετάσχουμε σε κάτι ευχάριστο.
Αρκετά άδικο για όσα μας πρόσφερε και μας προσφέρει το έργο των ανθρώπων που
εργάστηκαν γι'αυτό το όνομα...
Έχοντας ήδη την εμπειρία συμβίωσης με τα κορίτσια του Rossin, έψαχνε αυτήν που
θα συνέχιζε να τον γεμίζει να
τον προκαλεί και να τον
παρακινεί να κάνει την ζωή του
καλύτερη...
Δεν άργησε να την πετύχει σε
μια από τις βόλτες του.
Αρκετά έμπειρη και γεμάτη
πρωτοπορία τον κέρδισε
αμέσως παρά τα εμφανή σημάδια κόπωσης που είχε σαν
επαγγελματίας αθλητής.
Κατασκευασμένη με το
καλύτερο σετ σωλήνων της Columbus το Genius, δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης και αποφασίσαμε να μην την
ανακατασκευάσουμε αλλά
να διορθώσω την εμφάνιση της
όσο εκείνος έψαχνε τα
περιφερειακά που είχε
συνηθίσει...
Αρκετά δύσκολο και για τους
δύο μιας και χρειάστηκε περίπου ένας χρόνος για να ολοκληρωθεί.
Η Team Festina - Lotus των Richard Virenque και Sean Kelly ήταν ντυμένη
με την Dura Ace 7400.
Η δική μας ντύθηκε με την Dura Ace 7400 και 7410 και περιμένει το αντίστοιχο
εμπρός κέντρο τροχού για να ολοκληρωθεί.
Ένα πραγματικά απίστευτο σύνολο που σε κερδίζει αμέσως με τις επιδόσεις
και την ποιότητα που σου προσφέρει.
Θεωρώ ότι είναι το καλύτερο ποδήλατο που πέρασε από τα χέρια μου το 2012.
Εξαιρετικά άμεσο και ξεκούραστο περιμένει απλά εντολές για να φέρει
σε πέρας οποιαδήποτε διαδρομή προσφέροντας αίσθηση που θα ήθελαν πολύ
να έχουν τα ποδήλατα που σήμερα ονομάζονται σύγχρονα.
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012
Lombardo mid 90s, lugged steel monostay
Δεν μπορούσα να φανταστώ τη αίγλη που θα είχε αυτό το ποδήλατο
όταν σχεδίαζα στο χαρτί...
Πολύ προκλητικό σαν σχήμα, με έβαλε στο κλίμα με την πρώτη επαφή.
Και τι επαφή! Παρατημένο για χρόνια σε μπαλκόνι των Χανίων, φαγωμένο κυριολεκτικά
από την αλμύρα με ίχνη πρόχειρης βαφής... πραγματικά δεν ξέραμε αν θα αντέξει
να στηθεί ξανά ποδήλατο.
Ο Δημήτρης είχε πολύ καλές αναμνήσεις από αυτό και η εμφάνιση του
τον προκαλούσε να προσπαθήσει για την σωτηρία του.
Με πολύ κόπο ξεκόλλησαν τα περιφερειακά που είχαν περάσει σε φάση
ηλεκτρόλυσης και οδηγήθηκε για επιμεταλλώσεις.
Το σχέδιο βαφής ήταν αρκετά χρονοβόρα διαδικασία μιας και θα έπρεπε
να εκφράζει τον Δημήτρη αλλά και να ταιριάζει με την τεχνολογία και την εποχή του.
Αποφασίσαμε να έχει το όνομα της βιοτεχνίας που το κατασκεύασε και όχι την επωνυμία
που είχε δώσει ο αντιπρόσωπος που το παρήγγειλε, σαν πιο "ταιριαστή" στο
γενικότερο πνεύμα της βαφής.
Μόλις είδα το συνολικό αποτέλεσμα μία μόνο σκέψη κυριάρχησε: "μια μικρή F1"!
Ο Δημήτρης χωρίς καθυστέρηση, το ολοκλήρωσε και έστειλε μερικές φωτογραφίες.
Αν μη τι άλλο φαίνεται πόσο άξιζε τον κόπο και τον χρόνο αυτό το ποδήλατο!
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
Daccordi Profidea mid 90s, Columbus NEMO
[Ctrl] + click for music
"Μην κλαις για εμένα,
έχω ήδη πεθάνει..."
Κάτι αντίστοιχο σκεφτόμασταν με τον Αργύρη όταν αντικρίσαμε
για πρώτη φορά την συντοπίτισσα του Giacomo Puccini...
Γεννημένη με πάθος, μια
πριγκίπισσα που δεν είχε
την τύχη να ζήσει τα όνειρα
της. Άγγιξε την ψυχή
του Αργύρη όταν όλοι νόμιζαν ότι είχε αποσυρθεί
πλέον και κανείς δεν ήλπιζε γι' αυτήν...
Με εμφανή σημάδια που η ίδια είχε προκαλέσει,
έφτασε στα χέρια μας ντυμένη με τα ρούχα μιας
άλλης εποχής.
Δεν ήταν δύσκολο να μας μαγέψει. Η παιδεία φαίνεται, πόσο δε μάλλον σε εκείνη
που είχε γεννηθεί από τον μεγάλο Luigi Daccordi.
Της άξιζε να ξαναγεννηθεί, μια ευκαιρία ακόμη αντάξια των δυνατοτήτων της.
Μέρες και νύχτες πέρασαν μέχρι να αποφασίσει ο Αργύρης την μορφή του
δώρου που θα της έκανε. Η ελευθερία μοιάζει σαν κατάρα των σχεδιαστών
όταν καλούμαστε να δημιουργήσουμε για εμάς τους ίδιους.
Δεν τόλμησα να παρεμβληθώ, αρκέστηκα να τον βλέπω να χάνεται μέρα με την ημέρα
ελπίζοντας ότι στο τέλος θα το θυμόταν σαν μια γλυκιά ανάμνηση.
Το μόνο που έπραξα όταν πια ήρθε η σειρά μου να εργαστώ για τους δυο τους
ήταν να τους δώσω την δυνατότητα έκφρασης όσων είχαν αποφασίσει.
Λευκή πέρλα που κάνει ξεκάθαρη την ευγενή καταγωγή της και η προσπάθεια μου
να γίνει καθολικά η σήμανση με χρώμα, προμήνυαν πολλές ώρες πάνω της.
Άλλοτε μετρώντας και άλλοτε εφαρμόζοντας, είχα την εντύπωση πως έραβα την τουαλέτα για την δεξίωση γάμου μιας φίλης...
Όμορφο συναίσθημα που με στήριξε πολλές φορές μέχρι να τελειώσει το σύνολο των εργασιών.
Κυριακή 19 Αυγούστου 2012
The EVIL that men do...
Κάποια πράγματα φαίνονται από απόσταση.
Ένας ποδηλάτης για παράδειγμα, που οι φίλοι τον φωνάζουν "Μέγας Κλαδευτήρ",
θεωρεί τα ελαστικά 1.2" στενά και τα τιμόνια κάτω απο 60cm κρεμάστρες,
τι ποδήλατο θα επέλεγε για την πόλη;
Πόσο μπορεί να τον ενδιαφέρει αν το ποδήλατο αυτό έχει sloping;
γνωρίζει άραγε ότι υπάρχουν ποδήλατα χωρίς;
Ρητορικά ερωτήματα καταδικασμένα να μείνουν αναπάντητα. Ερωτήματα με χαοτικές απαντήσεις
αντίστοιχες των πρωτεϊνών που θεωρεί "πρωινό πριν τον αγώνα" αυτός ο αγέρωχος
πρεσβευτής της φυλής των βαπτισμένων στην λάσπη,
των τριχωτών χαμογελάκηδων που αρέσκονται να αγναντεύουν την τροφική αλυσίδα από ψηλά...
Το EVIL Resident είναι ένα frameset για την πόλη που δεν φοβάται το χειμώνα,
μια πόλη που θεωρεί γειτονιά οτιδήποτε πάνω από δύο κτίσματα ανά 10 στρέμματα...
Φτιαγμένο με αγνό ατσάλι και DNA πετυχημένων σκληροπυρηνικών hartdtail,
δεν δυσκολεύτηκε να κλέψει την καρδιά του τιμημένου ιθαγενή.
Με τα στήθια φουσκωμένα κάτω απ' το καρό πουκάμισο του αναρωτήθηκε μεγαλοφώνως
πως θα μπορούσε να φανεί η γνησιότητα της ψυχής αυτού του frameset.
Όταν του πρότεινα την "διαχείριση ορθοπεδικού γύψου" για σχέδιο βαφής
αναθέτοντας το σε αγαπημένα πρόσωπα, τα μάτια του έλαμψαν και μια μικρή ιαχή ξέφυγε
απ' τα χείλη του επαληθεύοντας τον ενθουσιασμό του.
Κυριακή 15 Ιουλίου 2012
Colnago Dream, team Saronni, Columbus Altec²
Ενήλικη, από καλό σπίτι, Ιταλίδα, με κοιλιακούς... Ποιος της αντιστέκεται;Με ένα τζιν και ένα μπουστάκι της ήταν πολύ εύκολο να κυριαρχήσειτην καρδιά του Γιώργου...
Ctrl + [click for music]
Ο Γιώργος είδε από την αρχή
την σχέση τους σοβαρά.
Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα
και μου τηλεφώνησε για κάτι
"ποιο επίσημο" ...
Η "τουαλέτα" Team Saronni
χρησιμοποιεί έντονο κόκκινο
στα φωτεινά ενώ γκριζάρει αρκετά στις σκιές "σοβαρεύοντας" όσο πέφτει το φως...
Δύσκολο χρώμα στην εφαρμογή του και
αρκετά ευαίσθητο, απο τα τελευταία
αποθέματα της αγοράς μιας και έχει
σταματήσει η παραγωγή του στις
αρχές του 2000.
Κυριακή 24 Ιουνίου 2012
Celebrating GIRO
(FR313 replica Cervelo R3)
Ctrl + click for music
Καμιά φορά χρειάζεται να φτάσουμε στα άκρα για να αντιληφθούμε
ότι δεν ήταν απαραίτητο αυτό.
Έτσι και ο Δημήτρης, θέλοντας ότι πιο αποδοτικό μπορούσε να έχει,
επέλεξε ένα ποδήλατο πραγματικό όπλο για κάποιον που τρέχει σε αγώνες
και διατίθεται να συμβιβάσει λίγο την άνεση που του προσφέρεται.
Ένα χρόνο αργότερα έχοντας πλέον καλή αντίληψη για το τι χρειάζεται σε καθημερινή
βάση, γνωρίστηκαν με το FR313.
Απλές γραμμές, στιβαρό χωρίς υπερβολές με λεπτομέρειες τεχνολογίας
που ενθουσιάζουν, θα έλεγε κανείς ότι δείχνει σαν ένα σύγχρονο classic.
Σχεδιαστικά πολύ κοντά στο R3 της Cervelo χωρίς όμως να είναι ίδιο, έπεισε εύκολα τον Δημήτρη
για την αρμονία των επιδόσεων του.
ο Δημήτρης ήθελε ένα ποδήλατο ήσυχο στην όψη θέλοντας να αποφύγει τον πολύ σπορ
εμφανισιακό χαρακτήρα των καθαρά αγωνιστικών ποδηλάτων.
Ψάχνοντας ανάμεσα σε σχέδια των Rapha, πέτυχε την επετειακή έκδοση του R3
για το 100ο Giro di Italia...
Για να δημιουργήσουμε μια άρτια διασκευή της χρειάστηκε να λογοτυπηθούν
σχέδια έτσι ώστε να είναι άρτιο σχεδιαστικά και να αναφέρονται οι τεχνολογίες του.
Για εμένα ήταν μια ευκαιρία να κάνω μια πλήρως χειροποίητη βαφή,
αποφεύγοντας την χρήση αυτοκόλλητων, έτσι όπως ταιριάζει σε ένα ποιοτικό ποδήλατο.
Οι φωτογραφίες δεν είναι πολύ καλές (για άλλη μια φορά).
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν θα ταίριαζε καλύτερα κάποιο ελαφρύ αστικό περιβάλλον
ή κάποια διαδρομή στα βουνά. Περισσότερο θα 'θελα ένα κοσμοπολίτικο φόντο
αλλά δεν είχαμε την δυνατότητα λόγο περιορισμένου χρόνου.
Κυριακή 10 Ιουνίου 2012
Specialized Tarmac SL2, 2009, custom painted
Νευρική και αποδοτική, με φαντεζί καμπύλες και μπικίνι στα χρώματα του παγκοσμίου
ήρθε στην Ελλάδα σαν κάθε τυπική αμερικανίδα...
Παρέα με το Γιώργο γύρισαν ένα μεγάλο μέρος της χώρας
άλλοτε για προπόνηση και άλλοτε στα όρια σε κάποιον αγώνα.
Το εξαιρετικό σχέδιο βαφής του φετινού SL4 τον είχε κερδίσει.
Οι φόρμες ταίριαζαν και εμένα μου φάνηκε αρκετά προκλητικό σαν εφαρμογή.
Καθαρίστηκε σε βάθος απο την εργοστασιακή βαφή και ντύθηκε ξανά απο την
αρχή επιδιώκοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποιότητα και ακρίβεια στην απόδοση.
Έτοιμη μετά από μια αρκετά χρονοβόρα διαδικασία, ζει μια δεύτερη νιότη,
ξεμυαλίζοντας για δεύτερη φορά το φίλο της που δεν βλέπει την ώρα να βρεθούν ξανά στο δρόμο...
Πέμπτη 12 Απριλίου 2012
Colnago Mexico 1976, Columbus PL
Μερικά ποδήλατα μου θυμίζουν τις
ντίβες της μουσικής.
Τραγουδούν μέχρι να φύγουν
από τη ζωή.
Σαν να σταμάτησε ο χρόνος στην πρώτη ωριμότητά τους. Λες και έμεινε
αναλλοίωτο το πιο πετυχημένο τους άρωμα ... Διατηρούν στοιχεία ειλικρινή
και ορίζουν τις τάσεις της μόδας, διαφυλάττοντας ότι καλό είχε κάθε εποχή. Θα έλεγε κανείς ότι βλέπουν τον κόσμο από ψηλά με την χαρακτηριστική ισορροπία της απομόνωσης.
Δεν κρίνουν, επιλέγουν. Δεν πατρονάρουν, προτείνουν.
Προσπαθούν να χαίρονται τις επιλογές τους, αδιάφορες για την κριτική που πιθανά θα δεχτούν .
Έτσι και το Colnago Mexico. Δημιουργήθηκε για να δώσει, όχι να πάρει. Σε μια περίοδο που σήμερα θα λέγαμε ρομαντική, τόλμησε να προτείνει τις επιλογές του και πέτυχε, όπως κάθε τι σχεδιασμένο με προσοχή και σεβασμό.
Βρέθηκε από το κατάστημα του Μιχάλη Κακλαμάνου κατά παραγγελία του
φίλου Μάκη.
Σκελετός - πιρούνι, σε καλή κατάσταση με αρκετά ταλαιπωρημένη βαφή.
Αρχικά ήταν βαμμένο με πέρλα στο χρώμα της μουστάρδας.
Όμορφο χωρίς αμφιβολία, όχι όμως τόσο προκλητικό όσο
ήθελε ο νέος της φίλος.
Εξαρχής μου δόθηκε η ελευθερία επιλογής χρώματος και σχεδίου.
Ετοίμασα αρκετά σχέδια βαφής και πρότεινα τουλάχιστον 4 απο αυτά.
Η ξεκάθαρη εικόνα που είχε ο Μάκης για αυτό, λειτούργησε
σαν παράγοντας ισορροπίας επιλέγοντας ένα απλό στην όψη σχέδιο στο μπλε
που με έχει κερδίσει τελευταία.
Η ποιότητα του σαν κατασκευή είναι τρομακτική. Θα μπορούσε να ξεγελάσει εύκολα κάποιον
που θα το έβλεπε καθαρό μέταλλο ότι είναι φτιαγμένο πριν 2-3 χρόνια.
Το θαύμασα πραγματικά, από τα λίγα ποδήλατα που δεν χρειάστηκε να
καλιμπράρω ή να φινίρω σε επίπεδο μετάλλου.
για όσους τον γνωρίζουμε, βρήκε λύσεις με ποιότητα και ανέδειξε το ποδήλατο σε βαθμό να σταματά η κίνηση των αυτοκινήτων στο σημείο που τράβηξα τις φωτογραφίες.
Ακόμα και αυτή τη στιγμή, μου είναι δύσκολο να πιστέψω πόσο τυχεροί ήμασταν με το χρώμα της ταινίας του τιμονιού.
Νόμιζα ότι θα δενόταν με κάποια πάνινη λευκή ταινία που θα του έδινε έναν καθάριο και σπορ χαρακτήρα. Ο Μιχάλης όμως είχε άλλα κατά νου. Σε ένα κατάστημα που ξεπερνά τα 30 χρόνια παθιασμένης λειτουργίας δεν είναι παράξενο να βρεθεί μια
ολοκαίνουρια πλαστική Βenotto ταινία τιμονιού των αρχών του '80.
Πόσο πιθανό είναι όμως να είναι στους ίδιους τόνους με το μπλέ που
επέλεξα ανάμεσα σε δεκάδες άλλα;
Ακόμα και η βροχερή μέρα που έτυχε να το φωτογραφίσω, δεν
Ακόμα και η βροχερή μέρα που έτυχε να το φωτογραφίσω, δεν
κατάφερε να του στερήσει από τη αίγλη του.
Ελαφρύ και με νεύρο είναι έτοιμο πλέον να κάνει παρέα στο Μάκη και ικανό
για τουλάχιστον άλλα 35 χρόνια ζωής.
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Cherries and green berries... Columbus CROMOR
Μια φορά και έναν καιρό, στα δυτικά προάστια των Αθηνών, εκεί που άλλοτε
έβρισκες αμπέλια και ελαιώνες, γνωρίστηκαν ο Γιάννης και η Χριστίνα.
Η φύσις έλαμπε στο διάβα τους και τα πουλιά κελαηδούσαν κάθε φορά που βρίσκονταν μαζί...
Κανείς θνητός δεν τους ζήλευε και όλοι ξεφυσούσαν με αγαλλίαση κάθε φορά που επαλήθευαν
το δεσμό τους.
Τα ψάρια και οι χελώνες στα ποτάμια και τις λίμνες ακόμα ρωτούν με αγωνία τους περαστικούς:
--Είναι μαζί ο Γιάννης και η Χριστίνα;
--Ναι! τους απαντούν και εκείνα συνεχίζουν γεμάτα ελπίδα τη ζωή τους...
Ήταν ένα γλυκό ανοιξιάτικο απόγευμα όταν με πλησίασε ο Γιάννης .
Τα μάτια του έλαμπαν και είχε ένα αθώο χαμόγελο να γλυκαίνει το πρόσωπό του.
Πωωω... σκέφτηκα, θέλοντας να τρέξω μακριά, να αλλάξω χώρα...
Με κατέβαλαν αισθήματα πανικού καθώς τον έβλεπα να ζυγώνει.
--Λοιπόν Τζων, το πήρα απόφαση! μου είπε χαμογελώντας...
Ένα ρίγος με διαπέρασε καθηλώνοντας με.
Ένα σμήνος παπαγάλων έφευγε για άλλη χώρα όσο ακόμα προλάβαινε και
ο θόρυβος που έκανε έμοιαζε σαν συμβουλή κάποιου σοφού που με προέτρεπε να ακολουθήσω...
Ο Γιάννης ακλόνητος συνέχισε: Σκέφτομαι να κάνω δώρο στην Χριστίνα ένα ποδήλατο, μου είπε.
Αναθάρρησα προς στιγμήν, όπως και να έχει ήταν κάτι που για το μεγαλύτερο
μέρος του πληθυσμού θεωρείται εφικτό. Αφέθηκα στην γαλήνη που μου προσφέρθηκε
απλόχερα ακούγοντας τον να περιγράφει την "εικόνα" που είχε κατά νου, καταστρατηγώντας και μπλέκοντας "αρχές" και χαρακτηριστικά τουλάχιστον τριών "σχολών" κατασκευής ποδηλάτων.
Πλέον ήταν αργά, ήμουν εκεί, είχα ακούσει, είχα συμφωνήσει μη αρνούμενος και πλέον έπρεπε να
ακολουθήσω την "εικόνα" του...
Κομπίαζοντας σαν να είχα φάει στεγνά κορν φλέϊκς, του πρότεινα να συναντηθούμε
με τη Χριστίνα για να μου πει πως περίπου φανταζόταν την εικόνα που είχε σαν ιδέα ο Γιάννης.
Έτσι βρεθήκαμε και οι τρεις, άλλοτε προτείνοντας, άλλοτε εκμαιεύοντας και άλλοτε σιχτιρίζοντας
να συζητάμε για το πως φαντάζονταν η γλυκύτατη Χριστίνα την εικόνα που είχε
κατά νου ο Γιάννης για να δωρίσει σε εκείνη.
Σαν να περιμένεις απο το τηλεκοντρολ να σου δείξει μια ταινία
που δεν έχει κινηματογραφηθεί ακόμη...
Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα ποδήλατο που θα ήταν εργονομικά σωστό για την Χριστίνα,
χρειαστήκαμε χρόνο μιας και οι εκδόσεις περιφερειακών για έφηβους και ποδηλάτες μικρότερους
του 1.70m δεν βρίσκονται με την ευκολία που βρίσκεις τα πιο εμπορικά μεγέθη.
Μετά απο 2 διαφορετικά χρώματα με βάση την ματζέντα και 5 αν θυμάμαι καλά , σκούρα πράσινα
φτάσαμε στην εικόνα που περιέγραφε η Χριστίνα.
Το μικρότερο Michaello που έχω δει, φτιαγμένο στα μέσα του '90 απο τον Μιχάλη Κάσπαρη
στην Θεσσαλονίκη είναι πλέον ολοκληρωμένο . Με αρκετά γρήγορη γεωμετρία
και λεπτομέρειες κατασκευής όπως η θηριώδης μεσαία τριβή, μας έδωσαν ένα ποδήλατο
πολύ άκαμπτο αλλά και εξαιρετικά απορροφητικό στους κραδασμούς.
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012
Early Spring with a Wilier Replica FR014
Φέτος η άνοιξη έχει όλα τα εχέγγυα για να οργιάσει
και ο Άρης έχει κάθε λόγο να την ακολουθήσει.
Με τον κολλητό του να φεύγει από την χώρα ελπίζοντας σε
κάτι καλύτερο και το δικό του ποδήλατο
κάτι καλύτερο και το δικό του ποδήλατο
να περιμένει την εξέταση της ασφαλιστικής μετά
από ένα ατύχημα, ο Άρης βρήκε διέξοδο στο
FR014 που είχε αγοραστεί σαν roubaix frameset
μένοντας κρεμασμένο για 2 χρόνια...
Όταν μου είχαν δείξει αρχικά το σκελετό μου θύμιζε το
"the best of" απο την cinelli.
Η ομοιότητα του με το cento1 της wilier έγινε
αντιληπτή όταν λίγο αργότερα βρέθηκε ένα αντίστοιχο
στην παρέα.
Οι απόφαση να εφαρμόσω τα στοιχεία της wilier
δημιουργώντας μια αξιόλογη replica , ήρθε γρήγορα
για να καλυφθεί ο Άρης που ήταν ήδη
χωρίς ποδήλατο.
Επιλέχθηκαν τα βασικά στοιχεία με τρόπο που θα
μπορούσαν να εφαρμόσουν στο frameset και στα
πλαίσια της ελευθερίας κινήσεων που μου δόθηκαν
δημιουργήθηκαν δευτερεύοντα και
διακοσμητικά στοιχεία.
Το πνεύμα δεν ήταν να δημιουργηθεί ένα αντίγραφο
της wilier. Ήταν να δημιουργηθεί ένα ποδήλατο
σαν να το έχει σχεδιάσει εκείνη.
Αυτός είναι και ο λόγος που γεννήθηκε το
"μοντέλο" Gran Turismo.
Κατασκευασμένο monocoque από toray carbon 3Κ, δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο
από ένα αρκετά άνετο ποδήλατο με σπορ διάθεση.
Ο συνδυασμός του με τις Ksyrium SL του πρόσθεσε πολύ στις αντιδράσεις
και η παλιά Shimano Ultegra κρατά το επίπεδο του περιμένοντας την Sram Force
που θα είναι η οριστική του σειρά περιφερειακών.
Please have in mind:
This road bike has nothing to do with Wilier Triestina bikes.
The logotypes and the paintsceme of Cento1 are property of Wilier Triestina and reproducted as
part of the paint scheme.
This bike is NOT an original Wilier. It's a revision of Wilier and it can NOT be sold as a Wilier or
been farmed in any commercial way.
It's unique and designed by request of its' owner.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)