Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
DE ROSA Giro d' Italia 1983, Columbus SL
Ctrl + click for music
Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν ήταν αδίκημα να καταστρέφεις
φωτογραφίες, θα με είχαν εκτελέσει.
Έτσι λοιπόν, στο τέλος του 2011, φρόντισα να καταστρέψω το
πιο έντονο χρώμα της χρονιάς...
Γνωριστήκαμε σε στημένο ραντεβού. Λίγο πριν τα τριάντα, ψηλή, ευρύστερνη, με
oversize γοφούς, είχε τον αέρα της μεγαλούπολης του design.
Ντυμένη σχεδόν κοριτσίστικα και αρκετά σπορ, με εγκλώβισε στους ελάχιστους
ροζ τόνους που της είχαν απομείνει...
Με τον Γρηγόρη γνωρίστηκαν στο Milano το 1983.
Την ξεχώρισε εύκολα ανάμεσα στις συντηρητικές αδερφές της.
Πολλές σταθερές ανατράπηκαν την δεκαετία του '80.
Όταν είσαι μικρός μοιάζει μοναδικά ενδιαφέρον να πατάς τους
κανόνες, πως θα τους θυμάσαι άλλωστε;
Ένα από τα ελάχιστα Giro d' Italia που κυκλοφόρισαν βαμμένα ροζ πέρλα
στο νούμερο 60 ήταν πλέον επί ελληνικού εδάφους.
Για περισσότερο από 10 χρόνια έβγαινε με το Γρηγόρη, ολοκληρώνοντας
ανάμεσα σε άλλα 2 φορές το γύρο Ελλάδας.
Ο Γρηγόρης παρασύρθηκε από την καθημερινότητα και η σχέση τους τελμάτωσε.
Εκείνη έμεινε στο σπίτι που γνωρίστηκαν. Αδιάφορη για όλους,
περίμενε το φίλο της να επιστρέψει στο μπαλκόνι τους.
Εκεί που επέστρεφαν πάντα, πότε κουρασμένοι, πότε κτυπημένοι,
γελώντας με όσα συνέβαιναν γύρω.
Πέρασαν χειμώνες βασανιστικοί και καλοκαίρια δύσκολα και για τους δύο.
Δεν την είχε ξεχάσει, της είχε εμπιστευτεί τα χρόνια των ηρωισμών και των ονείρων.
Κανείς τους δεν ήταν πλέον παιδί και οι επαναστάσεις τους είναι πια κτήμα των
περισσότερων. Δίχως να το σκεφτεί πολύ, ο Γρηγόρης αποφάσισε
το νέο φόρεμα που θα της χάριζε.
Ένα φόρεμα που αναδείκνυε το γυμνασμένο της κορμί, όπλο απέναντι στους αδαείς
που θα την ποθήσουν, με ελάχιστα κοσμήματα όπως αρμόζει σε κάποια που
γνωρίζει την υπεροχή της...
Καλά Χριστούγεννα & Ευτυχισμένο το 2012
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011
Gianni MOTTA Personal, Columbus Tretubi
Πολλές φορές, όταν αγγίζουμε ένα παλαιό αντικείμενο, μας προκαλεί να φανταστούμε
ψήγματα από όσα έχουν διαδραματιστεί στο παρελθόν με την συμμετοχή του.
Έτσι ένιωσα όταν βρέθηκα για πρώτη φορά να παρατηρώ, γεμάτος δέος
αυτό το Personal του Gianni MOTTA.
Εξαιρετικά ιδιαίτερο, έχοντας και τους τρεις σωλήνες του εμπρός τριγώνου του
διαμορφωμένους με αιχμές, κέρδισε το ενδιαφέρον όλων μας.
Εμφανισιακά σε πολύ άσχημη κατάσταση, με τα μέτρα του να μαρτυρούν ότι είχε
συντροφεύσει αρκετούς αναβάτες σε διαδρομές που μόνο το ίδιο θα μπορούσε να
γνωρίζει, στεκόταν αγέρωχο στο σαλόνι του Σπύρου κοιτώντας μας σαρκαστικά όπως
θα μας κοιτούσε ένας έμπειρος αθλητής της ηλικίας του, καμαρώνοντας τις παλιές του
πληγές και τα σημάδια με τα οποία ο χρόνος τον είχε βραβεύσει.
Δεν είναι το πρώτο ποδήλατο που "μου ζήτησε" να γυρίσω πίσω στην διαδικασία
κατασκευής του, σαν να μου το έδινε ο μηχανικός του, μόλις είχε ολοκληρώσει
το πρώτο στάδιο κατασκευής του.
Είναι όμως το πρώτο που το απαίτησε, κοιτώντας με στα μάτια, έτοιμο
να με επιπλήξει αν τολμούσα να αναρωτηθώ για την αρτιότητα του.
Τουλάχιστον τρεις ειδικευμένοι μηχανικοί εργάστηκαν γι' αυτό,
δημιουργώντας εργαλεία που θα επέτρεπαν την επαναφορά του
στην αρχική του κατάσταση.
Ο "βαθύς" Gianni MOTTA, το είχε προικίσει με τόση ποιότητα και προσοχή που
στην ουσία όριζε και επέβλεπε τις εργασίες, μιας και δεν μπορούσα να "κρύψω" ή
να "ξεπεράσω" οποιαδήποτε λεπτομέρεια του.
Ήμουν υποχρεωμένος να διατηρήσω το "αλάνθαστο" σε κάθε βήμα
της ανακατασκευής αν ήθελα να λειτουργεί και να αξίζει
το κόστος και τους κόπους το τελικό αποτέλεσμα.
Έχοντας το επαρκέστατο σχέδιο βαφής του μπαμπά του να εφαρμόζεται στη δύσκολη
επιφάνεια των σωλήνων του, σκεφτόμουν τους λόγους για τους οποίους σχεδιάστηκε έτσι, καταλήγοντας
ότι η πρωτοπορία που είχε κατά νου ο Gianni MOTTA τον έκανε
να θέλει να κρύψει τις λεπτομέρειες των σωλήνων που επέλεξε για να πετύχει
τις επιδόσεις αυτού του ποδηλάτου.
"Διαβάζοντάς" το, περνάς από τη νύχτα στην ημέρα, από την αυστηρότητα στο παιχνίδι.
Μια εντύπωση που σου αφήνουν οι μεγάλοι σχεδιαστές κομικ που δημιούργησαν
σουπερ ήρωες στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Πρακτικά δημιούργησε και την ανάγκη να χρησιμοποιηθούν δύο σετ αυτοκόλλητα, κάτι
που ήταν πιθανά εύκολο στο ατελιέ του Gianni αλλά κόστισε αρκετά για ένα
μόνο ποδήλατο 25 χρόνια μετά.
Την επιμέλεια των περιφερειακών και το τελικό στήσιμο του ποδηλάτου, την ανέλαβε ο Γιώργος.
Γνωρίζοντας το πάθος του και την εμμονή του στην λεπτομέρεια ήμουν ήσυχος και ασφαλής για το τελικό αποτέλεσμα.
Ψάχνοντας όλο τον πλανήτη, κατάφερε να ολοκληρώσει την shimano Dura Ace 7700, να
στήσει ένα υπέροχο ζευγάρι τροχών συνδυάζοντας τα στεφάνια SUP της Mavic
κεραμικής βαφής με τα καταπληκτικά κέντρα shimano 600.
Χειροποίητος Selcof λαιμός σέλας, 3ttt EVOL λαιμός τιμονιού και το 3ttt competizione
Merckx, διατηρούν χαμηλά το βάρος και συνδράμουν στην ακαμψία του συνόλου.
Ο Σπύρος έχει ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα, κάτι που γεμίζει χαρά όχι μόνο εμάς που
αφιερώσαμε χρόνο και πολύ προσπάθεια αλλά και τον Διονύση με την Βίκυ
που τσεκάρουν το ύψος τους ενώ υπόσχονται στον μπαμπά τους ακόμα
και έξοδο από την κρίση για μια βόλτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)