Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
Rossin Columbus SL 1983
Την πρώτη φορά που είδα αυτό το
υπέροχο Rossin σκέφτηκα αν αξίζει
τον κόπο να αναπαλαιωθεί...
Το ποδήλατο-σύντροφος του Σωτήρη για πολλά χιλιόμετρα με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδoς, περίμενε υπομονετικά, ξεχασμένο σε κάποια αποθήκη του μαγικού
νησιού των Φαιάκων.
Ο θαλασσινός αέρας και η υγρασία κατάφεραν να το σημαδέψουν αρκετά, αφαιρώντας συχνά δέκατα του χιλιοστού απο τις όμορφες μούφες του.
Καθαρίστηκε επιμελώς απο τις νυφάδες του καμμένου πλέον χρώματος που είχε και την σκουριά.
Ακολούθησε απολάδωση και χρωμίωση στο σύνολό του στην προσπάθεια να το κρατήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο υγειές και ανθεκτικό στο δύσκολο για τα μέταλα κλίμα της Κέρκυρας.
Ο πολύπειρος κος Μανώλης υπερέβαλε εαυτόν αναλύοντας το χρωματικό δείγμα που είχαμε στην προσπάθειά του να βρεί τον πραγματικό τόνο που είχε απο το εργoστάσιο κατασκευής στα μέσα του '80.
Απο καθαρή τύχη βρέθηκαν τα γνήσια αυτοκόλητα του εργοστασίου και του τύπου των σωληνών.
Η άψογη κατάστασή τους με ώθησε
να τα τοποθετήσω κάτω απο το βερνίκι, επιδιώκοντας μεγαλύτερο χρόνο ζωής για αυτά.
Μια λεπτομέρεια που την μετάνιωσα αργότερα γιατί στην ουσία έβαλα σε μεγάλο ρίσκο το σύνολο της βαφής...
Ότι καλύτερο (και πιό δύσκολο) σαν υλικό χρησιμοποιήθηκε σαν υπόστρωμα της βαφής, ανεβάζοντας το συνολικό βάρος περίπου 20γρ.
Σίγουρα όχι θεμιτό για ένα σπορ ποδήλατο, απαραίτητο όμως για την ηλικία του συγκεκριμένου.
Μετά την χρονοβόρα προετοιμασία, το βασικό χρώμα έπεσε σαν ανοιξιάτικο φόρεμα στο σκελετό χαρίζοντάς μου ελπίδες και κάνοντας μου οικεία την περίοδο της παιδικής μου ηλικίας απο μια άλλη σκοπιά.
Τα αυτοκόλητα εφάρμοσαν πολύ
δύσκολα και με πολλές μετατροπές, κάτι που φαντάζομαι ότι ήταν ρουτίνα για την γραμμή παραγωγής του αλλα πολύ "θρασύ" σε σχέση με το σεβασμό που έχω για την προέλευση και την ηλικία τους.
Το βερνίκι διαμορφώθηκε με βάση την αντοχή και όχι την απόλυτη γυαλάδα.
Η σχέση του με τα αυτοκόλητα όμως μόνο αρμονική δεν ήταν παρά
την πολύ συγκεκριμένη τεχνική που ακολούθησα για μην υπάρξει πρόβλημα.
Ενώ όλα έδειχναν ότι πάνε καλά, αντέδρασε η κόλα απο τα αυτοκόλητα δύο ημέρες μετά την εφαρμογή, δημιουργόντας σφάλματα που μου κόστισαν πολύ σε άγχος και εργατοώρες για να διορθωθούν.
Φτάνοντας στην ολοκλήρωση και έχοντας περάσει πολύ όμορφες και πολύ δύσκολες στιγμές κατα την διαδικασία, αποφάσισα ότι θα ξεπέρναγα για μιά ακόμη φορά τον χρόνο παράδοσης με σκοπό να "ωριμάσει" σε ελεγχόμενο περιβάλλον και να μπορώ να ξαναεπέμβω αν έπρεπε.
Οι εβδομάδες πέρασαν και η ωρίμανση πήγε καλά!
28 χρόνια μετά, ο νεαρός Παύλος, γιός του Σωτήρη, θα έχει την δυνατότητα να πάρει μια γεύση απο την τεχνολογία και την αισθητική που συντρόφευσαν τον μπαμπά του σε νεαρή ηλικία και αν δείξει τον απαραίτητο σεβασμό, να έχει ένα απολαυστικά λειτουργικό κειμήλιο απο μια ρομαντική εποχή που πολύ δύσκολα θα επιστρέψει...
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011
Some girls are bigger than others...
Για μεγέθυνση: Open image in new tab
Ctrl + play music
Kάποια κορίτσια είναι μεγαλύτερα, κάποιες
μαμάδες είναι μεγάλες... κάποιες απλά διαφορετικές.
Μια μαμά - κορίτσι λοιπόν έβαλε τις προδιαγραφές
γι' αυτό το ποδήλατο πόλης.
Ξεκίνησε απο την γενική του έκφραση μιλώντας για ένα μαύρο και μόνον, ποδήλατο πόλης. Η κουβέντα έφτασε μέχρι αγαπημένους σχεδιαστές και
μουσικές προτιμήσεις.
Fulcrum Racing 7 και πιρούνι της Tange
Δύσκολο να περιγράψεις σε κάποιον που ξέρει τι θέλει, πώς μπορεί να διαχειριστεί τις επιλογές του.
Έτσι γρήγορα άρχισα να αναφέρομαι σε "διάφορα" μαύρα
και τους συνδιασμούς τους σαν διακοσμητικά στοιχεία.
Κερί στις επιφάνειες
που κινδυνεύει η βαφή
κατά την συναρμολόγηση
Κατασκευασμένο απο το Μιχάλη Κάσπαρη με σωλήνες Columbus
AELLE, το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα αξιόλογο σχέδιο βαφής και προσεκτικό στήσιμο.
Είναι η πρώτη φορά που είδα τρύπα πίσω φρένου στα δεξιά με έξοδο στα αριστερά.
Στην αρχή τρόμαξα, σκέφτηκα πως θα ήταν δύσκολο να χρησιμοποιήσω το πίσω φρένο στα δεξιά του τιμονιού.
Η σωστή σειρά συναρμολόγησης έδωσε τη λύση.
Προσεγμένα περιφερειακά όπως το υπέροχο flat track της BBB
Και τι λύση! Λίγο πρίν
την ολοκλήρωση του ποδήλατου, οι ντίζες με στόχο την απροβλημάτιστη λειτουργία των χειριστηρίων, δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο σύνολο σαν ελεύθερη πινελιά στο μπροστινό μέρος του ποδήλατου.
Το πίσω τμήμα του φρένου
μοιάζει νασυνοδεύει την
πλαστικότητα της υπογραφής.
Στην προσπάθεια για μια μικρή πινελιά διακόσμησης
με τα υπόλευκα φιλέτα, παρουσιάστηκε η ευκαιρία να "βαθμολογηθεί" κατα κάποιο τρόπο η ελαστικότητα των μερών που εφάρμοσε.
Έτσι έχουμε τρείς ρίγες στα seat stay, δύο στο πιρούνι και μία στον διαγώνιο σωλήνα.
Συνεργασία 165mm δισκοβραχίωνα προδιαγραφών pista και της Sram X4 με την μικρή επέμβαση μηχανουργού...
Όμορφο σύνολο αλλα αρκετά "βαρύ" μιας και ο 44Τ δίσκος είναι πολύ μεγάλος
για συνδιαστεί με τα μικρά γρανάζια της 13-27 κασσέτας.
Το ποδήλατο είναι πλέον σε λειτουργική κατάσταση και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ
στους φίλους Μιχάλη Τσάλτα όσον αφορά το φινίρισμα της βαφής και Μιχάλη Κακλαμάνο για τις λύσεις που έδωσε κατα την διάρκεια της συναρμολόγησης
σώζοντας στην κυριολεξία το σκελετό απο μεγάλο πρόβλημα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)